‘Onderwijs is mensenwerk’

Na een onderwijscarrière van bijna 45 jaar is Eddy Verrips, voorzitter van het College van Bestuur van de stichting Catent, per 1 februari 2025 met pensioen gegaan. De laatste viereneenhalf jaar werkte hij aan een grote cultuuromslag bij de stichting Catent. De ramen naar buiten gingen open, de hiërarchische opbouw werd een bottom-up structuur. Alles steeds in zorgvuldige samenwerking met de collega’s, altijd met de focus op de relatie, zoals hij het hele onderwijs benaderde. ‘Ons werk is mensenwerk. Werk vanuit de verbinding, zoek de samenwerking op en zet de pedagogiek weer centraal’, is zijn devies.

Eddy startte op 1 juli 2020 bij Catent. Eén van de opdrachten die hij samen met medebestuurder Jan Kroon meekreeg was het bewerkstelligen van een cultuurverandering. ‘Catent was wel een hele grote organisatie’, vertelt Eddy. ‘En enorm verspreid over vier provincies, vijftien gemeenten, met meer dan dertig scholen. Maar het trok me toch aan, met de kinderopvang die net was gestart en de twee scholen voor speciaal basisonderwijs. De wens was om van een hiërarchisch aangestuurde naar een bottom-up organisatie te gaan en de ramen naar de buitenwereld open te zetten, die waren wel heel erg gesloten. Ook moest er een nieuw strategisch beleidsplan komen. Ik vond het leuk om daaraan te werken en er zoveel mogelijk mensen bij te betrekken, niet alleen in de organisatie, maar ook de partners waarmee we samenwerken. Resultaat is het Koersplan 2023-2026, met als prachtige koers “Ik zie je, je bent belangrijk voor mij en ik waardeer je”, die ook onze slogan is geworden. Naar deze uitgangspunten geven we dagelijks vorm en inhoud aan kwalitatief goed onderwijs voor de kinderen. We doen het met elkaar, iedereen draagt daar zijn of haar steentje aan bij.’

Samenwerken
Inmiddels is de gewenste cultuurverandering bij de stichting Catent op een goede manier ingezet. ‘Wij hebben de afgelopen jaren de ramen opengezet naar de wereld. Catent heeft een hele duidelijke opvatting over en visie op onderwijs en kinderopvang, die met name uitgaat van het feit dat je niet alleen bent, maar onderdeel van een groter geheel, waarin samenwerken essentieel is.’ Ook op het gebied van denominatie. ‘We hadden al een oecumenische school en een algemeen bijzondere school en sinds januari hebben we ook protestant christelijke scholen. We zijn nu nog meer een afspiegeling van de maatschappij.’

Met de tijd meegaan
In die bijna vijf jaar dat Eddy bestuursvoorzitter was, veranderde de hele organisatie en hij veranderde zelf mee, zoals hij altijd deed in zijn carrière. In oktober 1980 startte hij als meester van klas 6 -nu groep 8- op de Oranjeschool in de Amsterdamse Pijp, een klas van bijna veertig kinderen. ‘We werden wit van de krijtjes waarmee we op het zwarte schoolbord schreven en zwart van de inkt van de stencilmachines, waarop we ingebrand drukwerk maakten. De tijd heeft natuurlijk invloed op het onderwijs en je moet gewoon met die tijd meegaan. Ik vind wel dat er nu te veel de nadruk wordt gelegd op de cognitieve vakken, terwijl naar mijn mening de aandacht voor de pedagogiek de afgelopen jaren onderbelicht is geweest. In deze maatschappij is het heel belangrijk dat de kinderen een bepaalde mate van flexibiliteit en veerkracht aanleren: kunnen samenwerken, omgaan met tegenslagen, anticiperen op veranderingen en ontwikkelingen, informatie filteren, problemen oplossen. Dat zijn naast lezen, taal en rekenen belangrijke vaardigheden. Niet alle heuveltjes glad strijken voor de kinderen: leren doe je met vallen en opstaan.’

Trots
‘Misschien hebben we wel meer bereikt dan ik in het begin op mijn netvlies had staan’, peinst Eddy. ‘Ik ben trots op Catent, op alle medewerkers die dagelijks werken met kinderen aan de verbetering van de kwaliteit van het onderwijs, de kinderopvang en de begeleiding van de kinderen. Ik ben trots op de manier waarop de organisatie nu in de omgeving bekend staat. Ik ben trots op hoe we gezamenlijk onze blik naar buiten hebben weten te richten. Ik ga het allemaal zeker missen. Wat ik niet ga missen is de bestuurlijke drukte in zijn algemeenheid, het vergadercircus. Misschien ben ik wel een atypische bestuurder die heel laagdrempelig vanuit de praktijk met de mensen de lijnen uitzet. Vergaderen moet wel ergens toe leiden, het moet wel resultaat opleveren. We moeten ons altijd af blijven vragen wat elk besluit dat we nemen betekent voor de leerkracht voor de klas, voor het kind en de ouders. Dat is wat ik ook de mensen mee wil geven: werk vanuit de liefde voor de mens en blijf vooral bevlogen.’

Jan Kroon: ‘Wat goed is moet je koesteren’
Eddy gaat het missen. ‘De stichting Catent is gewoon een enorm fijne organisatie om in te werken. Maar ik draag het voorzittersstokje vol vertrouwen over aan medebestuurder Jan. We waren goed op elkaar ingespeeld en vulden elkaar uitstekend aan. Ik denk dat Jan met steun van de collega’s prima aan het roer kan staan.’ Dat beaamt Jan. ‘Vanuit de vraag “Hoe gaan we ons professionaliseren en optimaliseren in de wereld waarin we staan”, hebben we met alle medewerkers ons nieuwe Catent-DNA gevormd’, zegt hij. ‘Dat kun je niet in je eentje doen, zoiets doe je gezamenlijk, ook met de omgeving, de regio.’ Hij neemt het stokje graag over. ‘Ik heb zorgvuldig over het verzoek om voorzitter te worden nagedacht en het aanbod geaccepteerd, omdat ik in deze rol de cultuur die we hier hebben neergezet, nog beter kan borgen. Het bewaken van die lijn is een belangrijk onderdeel van mijn taak.’ Dat betekent dat hij de ingezette koers wil voortzetten. ‘Kijk, het is goed wat we bereikt hebben en dat willen we koesteren.’

De reis vervolgen
‘Koesteren wat we hebben betekent niet dat we stilzitten, juist niet’, zegt Jan. ‘De verandering, het voortdurend inspelen op interne en externe ontwikkelingen, is in feite de constante. We gaan Eddy missen, maar we gooien het roer niet om; we vervolgen onze reis. Door samen op reis te gaan, ontdek je nieuwe mogelijkheden en uitdagingen, en krijg je nieuwe inzichten in jezelf en in de ander. Kortom: reizen verrijkt je op alle mogelijke manieren. We staan gezamenlijk open voor alle nieuwe dingen die we tegenkomen.’

Koersplan
‘Waar we als eerste op insteken is eenduidigheid in de gehele organisatie’, vertelt Jan. ‘In overleg en samenspraak bekijken we hoe we met z’n allen dezelfde reisdoelen voor ogen kunnen krijgen. Wat ook elementair is voor de organisatie, is dat de vacatures voor leden van het College van Bestuur en de Raad van Toezicht worden vervuld, daar zijn we druk mee bezig. En dan is het alweer tijd om te gaan werken aan een nieuw Koersplan, het huidige loopt in 2026 af. Wat mij betreft schrijven we niet een geheel nieuw plan, maar gaan we het huidige plan fine tunen, met behoud van de slogan: “Ik zie je, je bent belangrijk voor mij en ik waardeer je”, daar draait het gewoon om.’